Doelen stellen kan stress geven
Ik zie veel teamleiders enorm worstelen omdat ze hun doel niet halen (althans niet meteen).
Zij krijgen steeds maar niet wat je willen… en voelen zich hierdoor slecht.
Ze zijn kribbig tegen mensen, omdat ze zich telkens tekort voelen.
Betekent dat dan dat je beter geen hoog doel kunt stellen?
Nee, absoluut niet.
In sommige gevallen neem je daarmee je teamleden zelfs niet serieus.
Zij willen worden juist uitgedaagd bij ambitieuze teamaantrekkelijke doelen.
Maar soms duurt het zo lang voordat een (eind) doel is bereikt.
En dat kan wel eens leiden tot frustratie en het gevoel van: “Het lukt ons toch niet, waarom zouden we nog (extra) ons best doen?”
Hoe hou je je eigen motivatie en die van jouw team op hoog niveau?
Pas daarom iets toe aan teamdoelen wat even belangrijk is: het stellen van ontwikkelingsgerichte doelen.
Wat is het verschil?
Een einddoel is wat je uiteindelijk wil bereiken.
Een ontwikkelingsgericht doel gaat over de houding en het gedrag van jouw teamleden om zo hun teamdoel te behalen.
Waarom zou je dat doen?
Over het einddoel heb je in het algemeen geen controle.
Ja, natuurlijk doe je je best om hem te halen.
Maar er kan van alles gebeuren waardoor hij (voorlopig) nog niet gerealiseerd wordt.
Over het algemeen moet je een frisse houding en nieuw gedrag aanleren om complexe doelen te halen, en dat kost tijd.
Een einddoel halen heb je niet altijd in de hand, een ontwikkelingsgericht doel daarentegen heb je WEL in de hand.
Het gaat over de manier waarop je je doel wil bereiken.
Omdat je ontwikkelingsgerichte doelen gemakkelijk kunt bereiken, geven ze enorm veel plezier en bevrediging op de weg naar je einddoel.
Ontwikkelingsgerichte doelen zijn zelfs zo interessant, dat het eigenlijk niet meer uitmaakt of je je einddoel haalt.
Het interessante is, dat als je je concentreert op je ontwikkelingsgerichte doelen EN je einddoel, jij je einddoel veel makkelijker haalt.
Dit is wat basketballers ervaren, als zij zich concentreren op de kwaliteit van hun spel, in plaats van op het winnen van de wedstrijd. Ze kunnen daardoor echter makkelijker winnen (= hun einddoel).
Voorbeeld: “Moet deze speler naar de basket of naar het scorebord kijken?”
Concentreer je ook op ontwikkelingsgerichte doelen
Zo ontstaat er gemak waardoor je op hoog niveau werkt.
Jouw team voelt het, dat ze niet alleen maar een “werktuig” voor je zijn om jouw doel te halen.
En dat maakt jou heel aantrekkelijk voor hen.
Voorbeelden van ontwikkelingsgerichte doelen:
- je leert van ieder gesprek dat je voert en legt dat in een logboek vast
- je helpt iedere dag een teamlid om hem/haar succesvoller te maken
- je werkt met plezier aan veranderingen
- je staat open voor ideeën en kritiek
- je komt je afspraken na
Ontwikkelingsgerichte doelen gaan over HOE je er in staat en HOE je iets doet.
Bijvoorbeeld:
- niet DAT je een vergadering houdt, maar HOE (bijvoorbeeld met enthousiasme)
- je accepteert experimenten van je team en leert hen betere methoden
- dat frustratie hoort bij het verlangen om iets te behalen in plaats van een reden om te klagen en het bijltje er bij neer te gooien, daarentegen zoek je nieuwe wegen om je doelen wel te behalen.
- etc. etc.
Mijn favoriete ontwikkelingsgerichte doel is: iedere dag iets verbeteren.
Kritiek en feedback gebruik ik als een uitnodiging om iets beter te maken.
Iedere keer ervaar ik dat als een cadeautje van anderen om mijn kwaliteit nog verder te verhogen.
Ontwikkelingsgerichte doelen kunnen heel uitdagend zijn, dat maakt het ook interessant om ze te realiseren.
Niet proberen, maar doen !