Ben van de fiets gekukeld
Ruim 6 weken geleden fietste ik in mijn woonplaats Leiden samen met Yvonne – mijn levenspartner – naar de bioscoop …
… rond een uurtje of zes
… zo’n 12 km per uur
… en pats, boem!
bij mij ging het licht uit
en 3 kwartier later werd ik wakker in het ziekenhuis.
Ik kukelde met mijn fiets tegen dit paaltje.
Je kent ze vast wel:
paaltjes op fietspaden om auto’s te weren.
paaltjes in het bos (bron Fietsersbond)
Nederland staat vol met paaltjes.
ik werd dus wakker in het ziekenhuis:
- 2 botbreuken: boven- en onderkaak
- 3 gebroken tanden
- 1 gescheurde lip
- 12 hechtingen in en om mijn mond
Na een MRI – scan en intensieve controle mocht ik weer naar huis.
Tja, dat overkomt je dan …
en …
… ik weet nog steeds niet wat er precies gebeurde.
Maar de dagen daarna ontdekte ik iets bijzonders.
Iets waar ik eerder nooit bij stil stond.
Te schandalig voor woorden.
Straks meer hierover.
Mijn focus richtte zich namelijk meer op herstel dan op paaltjes.
Gelukkig verliep het herstel voorspoedig dankzij rust en een 3 – daagse behandeling van 2 Master Pranic-healers.
Want ik knapte supersnel op.
Na 4 dagen …
Natuurlijk cancelde ik mijn activiteiten en al mijn klanten en studenten van de opleiding Master RisicoManagement stelden zich superloyaal op.
Ik had immers al mijn energie nodig om te herstellen.
En woooohhh…
… na een week was ik weer toonbaar. (vond ik zelf i.i.g.)
En hoe is het nu?
De tandarts heeft mij weer helemaal “gerepareerd”.
Alle hechtingen zijn eruit en mijn gescheurde lip leidt tot wat “geslis” bij sommige woorden.
Mij hoor je niet klagen.
Want, eigenlijk ben ik er nog goed van afgekomen…
want weet je …
dat paaltjes jaarlijks verantwoordelijk zijn voor naar schatting 2400 spoedeisende hulpopnames?
Daarvan zijn er circa 1.500 gewonden ernstig aan toe (VeiligheidNL, 2019).
Dat zijn er dus zo’n 6 à 7 per dag!
Vraagje.
Waarom staan die paaltjes er eigenlijk?
Niet voor de fietser, …
… maar om auto’s tegen te houden.
De prijs die we hiervoor betalen is
per dag …
per ongeluk …
minimaal € 4.000,-
- € 750,- kost ambulance
- € 2.000,- kost MRI-scan + poliklinisch onderzoek + 3 controlebezoeken
- € 700,- tandarts
- € 400,- schade aan de fiets
- € 150,- kleding
- etc. etc.
En dan reken ik het werkverzuim er nog niet bij.
Waarom vertel ik je dit allemaal?
Ik zet nu even mijn bedrijfskundige pet op.
Stel we hebben een wegbeheerder.
We noemen hem voor ’t gemak even John.
John is o.a. verantwoordelijk voor de veiligheid van fietspaden.
Auto’s horen niet op een fietspad.
Blijkbaar helpen verkeersborden onvoldoende.
krab, krab achter het hoofd,…
.. hoe los je dit op?
Euraka!
Paaltje in het wegdek, naar zijn idee, dè oplossing.
En warempel, het werkt!
Auto’s komen niet meer op het fietspad.
’t is een stuk veiliger geworden voor de fietser.
probleem opgelost!
Of toch niet?
Want na een tijdje hoort John dat er fietsers tegen zijn paaltjes aanrijden en in het ziekenhuis belanden.
Mmmmm,
Wat is er toch aan de hand?
John gaat op onderzoek uit en komt tot de volgende conclusies:
- fietsers zien het paaltje te laat en kunnen niet meer adequaat reageren
- fietsers verwachten op een bepaalde plek geen paaltje (bijv. in het bos, of na een bruggetje)
- paaltje staat op een plek, waar het te smal is om met z’n 2-en te passeren (mijn situatie)
In het systeemdenken noemen we de “paaltjes-oplossing” een lapmiddel, ofwel het “afschuiven van de last“.
’t werkt eventjes, maar leidt tot onbedoelde negatieve effecten.
John heeft nu 3 opties:
- niets doen, en de situatie accepteren (moeten fietsers maar beter opletten)
- paaltjes weghalen en een ongeluk met een illegaal rijdende of geparkeerde auto accepteren
- ontdekken van alternatieven, leren van anderen en besluiten tot het invoeren van de fundamentele oplossing.
In het systeemdenken ziet dat er dan zo uit.
Na wat speurwerk komt John de ribbelrichtlijn van het CROW tegen, en leest dat de Fietsersbond al jaren aggeert tegen al die paaltjes. Rechters geven steeds vaker de fietser gelijk i.p.v. de wegbeheerder.
“Potverdorie, waarom heeft niemand mij dat ooit verteld?“, denkt John.
Als een malle klimt hij in de telefoon om een gesprek met zijn baas aan te gaan.
Gelukkig mag John zijn verhaal doen.
Ben benieuwd hoe het afloopt …
Dan nu de clou
Heb jij binnen jouw organisatie van die “paaltjes” die leiden tot onbedoelde negatieve neveneffecten?
Lapmiddelen die uiteindelijk toch niet werken?
Of accepteer je die paaltjes gewoon, om dat het zo hoort………..
Dan nodig ik je uit voor een serieus “paaltjes”-gesprek.
Dat ik af en toe slis, zal je mij vast niet kwalijk nemen.
